نامزدیِ مستانه

زیر سایبان ایستاد. خیابان را نگاه کرد که درآن تند باد باران، زمین و آسمان خیس بود وسیاه. به صدای ترمز ماشین، سگی بی هوا درعرض خیابان دوید تا رسید به پیاده رو. ایستاد. درحالیکه به تندی نفس میزد چشم دوخت به تماشای عده ای که در وسط خیابان روی سکوی عابران، منتظر سبز شدن چراغ عابر پیاده بودند. چراغ سبز شد. حیوان، با دیدن پیرزن آرامش خود را باز یافت. زن باعجله دوید طرفش. به زحمت خم شد، دستی به سر وصورت خیس حیوان کشید. سگ را بغل کرد وبوسید و بعد به دلجویی و ملامتش پرداخت. سگ، اما، تنِ ترسیده و کوچک خود را تکاند و آرام آرام درآغوش گرم خانم فرو میرفت که وارد رستوران شدند. و پشت سرش فرهاد که از پشتِ دود و بخار، مستانه را دید، در گوشه ای پشت میز، سر گرم مطالعه بود با فنجان قهوه ای نیم خور روی میزش .
چتر خیس را به دیوارتکیه داد . قبل ازسلام مستانه را بوسید و کنارش نشست. مستانه کتاب را بست. باقی قهوه را سرکشید. گربه ای سیاه توی قفس کنار دختر جوانی در خواب بود. فرهاد نگاهش را دنبال میکرد. گفت
چه خوب! راحت ولو شده تو حانۀ خودش !
مستانه بی حوصله پاسخ داد
نه درد غربت و تبعید را دارد نه گرفتاری همافیس را!
چشمانش پر شده بود.
مستانه، لحظاتی درانتظار ماند. انتظار داشت مثل گذشته ها، که نم اشک ش را میگرفت و نوازشش میکرد. چه شده؟ ناگهان از بی خبر آمدنش نگران شد!
فرهاد پرسید خبری شده ؟
اِی ، رفته بودم همافیس ردم کردند!
چرا؟
- چه میدونم. گفتند که شرایط ماندن و اقامت دراین کشور را نداری!
- همین؟
- پس چی؟ میخواستی در روزنامه ها یا رادیو تلویزیونها اعلام کنند؟
- شاید اون مطمئن تره!
- باز که داری طعنه میزنی؟
- نه ... ... همین جوری گفتم. و خندید !
- سه سال است که این حرفها را میزنی! و من، من همیشه در دلهره و اضطراب اخراج ... باشه !
گارسن درکنار زن زیبایی بالبخند نزدیک شدند. مستانه نگاهشان کرد. گارسن معرفی ش کرد. گفت: خواهرم نگار!
نگار؟
بلی تعجبی داره ؟
نه! چه اسم زیبا و خاطره انگیزی ست! عشق کوراوغلی بود!
- زمان دانشجویی دراستانبول وانکارا، درایرای کوراوغلی بازی میکردم .
- راستی ؟ چه خوب! شاهکار بزرگ حاجی بیگوف .
نگار متوجه فرهاد شد، که با نگاهِ ناراحت، صحبت های آن دو را تعقیب میکرد
و پرسید میتونم بنشینم .
- حتما . و فرهاد را به عنوان دوستِ دانشجو معرفی کرد.
گارسن دورشد. لحظاتی بعد با 3 فنجان قهوه و مقداری کیک برگشت . گذاشت روی میز وایستاد. با اشاره چیزی به ترکی به خواهرش گفت. بعد نگاه تیزی به فرهاد چشمک زد. فرهاد با لبخندی تلخ فنجان قهوه را کشید طرف خودش.
نگار به برادرش گفت: خودت هم بنشین. گارسن در کنار آنها نشست.
نگاربا لبخندی روبه مستانه گفت من پس فردا برمیگردم آنکارا. نادر اما میدونین که نمیتونه. او حق ورود به وطنش را نداره!
و جعبۀ کوچکی را ازکیفش بیرون آورد و گذاشت روی میز.
مستانه گفت میدونم. همه را به من گفته. ما هر دو همدل وهمدردیم!
گارسن جعبه را گشود. حلقۀ طلائی را توی انگشت مستانه کرد. اول دست ها و سپس روی مستانه را بوسید .
مستانه که زیرچشمی فرهاد را زیرنظرداشت و هر لحظه در انتظار واکنش او بود، در کمال شگفتی دید که جعبۀ سرخ رنگی در پوشش مخملی را داد به مستانه و گفت: عروس خانم این هم از طرف شما برای داماد. مبارکتان باد.
کلامش سرد بود. بوی بغض و حسد داشت!
مستانه، ناباورانه، غرق حیرت از بردباری فرهاد، حلقۀ نامزدی را در انگشت نادر کرد. و بعد، دست در دست هم، همدیگر را بوسیدند.
صدای موزیک بلند شد. چند دختر و پسر که هریک شمعی روشن در دست داشتند دور میزحلقۀ زدند، مادام فلور صاحب رستوران، با سینی کیک وقهوه، نامزدی آن دو را اعلام کرد و شادباش گفت .
فرهاد، درمیان هلهلۀ شادی حضار، بی خبر از در رستوران بیرون رفت. تلخ بود و اخمو. درحاشیۀ پیاده رو زیرباران تند شبِ سیاه، به راه افتاد. تا، در اولین میخانه فرو رفت .